W Ameryce grillowanie nie jest jedynie formą przygotowywania posiłku – jest ono również wysoko cenioną formą rozrywki, częścią kultury, a dla niektórych wręcz życiową, kulinarną filozofią. Nie raz w amerykańskich produkcjach filmowych można dostrzec dumnego, stojącego przy grillu ojca w fartuchu, przygotowującego ogromne ilości burgerów, żeberek, czy steków z okazji 4 lipca. W USA i w Kanadzie barbecue, to przede wszystkim okazja do przyjęcia skupionego wokół grillowanego mięsa, a jeśli to ono gra główne skrzypce, ważne, by było wysokiej jakości.
W Stanach Zjednoczonych Ameryki, jak i w Kanadzie, BBQ można nazwać pasją narodową. Zamiłowanie do tego rodzaju przygotowywania posiłków pojawiło się w latach 20. ubiegłego wieku i było popularne wśród niższych warstw społecznych[1]. Przygotowanie jedzenia na powietrzu przy wykorzystaniu drewna i węgla było tańszą opcją w porównaniu z gotowaniem w domu. Dopiero w latach 50. podejście do grillowania zaczęło się zmieniać, a ludzie dostrzegli w nim świetną okazję do integracji i spotkań rodzinnych na świeżym powietrzu.
BBQ rządzi się swoimi prawami i ma pewne nienaruszalne zasady, którymi należy się kierować. Pierwszą z nich jest oczywiście dobór mięsa. W Stanach królują żeberka, burgery, skrzydełka, mostki wołowe, kotlety, oraz wszelkie formy szarpanej wołowiny i wieprzowiny zamykanej między dwiema bułkami. Głównym celem jest znalezienie złotego środka w strukturze, doprawieniu i soczystości mięsa, jednak nawet najlepszy grill-master nie podoła zadaniu, jeśli produkt jest złej jakości. Dlatego europejskie mięso, którego produkcja kontrolowana jest od najwcześniejszego etapu wytwarzania paszy, aż po proces pakowania i wykładania na półki idealnie odnajdzie się na kratkach grilla podczas służbowych spotkań integracyjnych, czy letniego, rodzinnego świętowania.
Drugą kwestią jest dobór odpowiedniego drewna: wołowina czy wieprzowina winny być grillowane na ciężkim drewnie, takim jak dąb, orzech, czy drzewo hikorowe. W strukturę mięsa wsiąka wówczas gęsty dym, a intensywniejszy żar utrzymuje się dłużej, pozwalając mięsu przygotowywać się w odpowiedniej temperaturze. W efekcie mięso jest pachnące i soczyste. Niestety, produkt złej jakości może zepsuć efekt nawet najbardziej skrupulatnie przyrządzanej potrawy. Mając wpływ na zakupy, lepiej wybrać produkt znanego pochodzenia i sprawdzonej wysokiej jakości, by w efekcie otrzymać potrawy rozpływające się w ustach.
Trzecim elementem układanki jest sos, który nie tylko spełnia rolę wzbogacenia już gotowego dania, ale również marynaty i glazury. Dlatego też tak duża uwaga powinna być przywiązywana do soczystego, odpowiedniego mięsa – jego jakość wpływa na wchłanianie przypraw, dając wariantom grillowych szlagierów nie tylko odpowiednią strukturę, ale też pełnowymiarowy smak. Certyfikowana europejska wołowina i wieprzowina są w stanie podołać takiemu wyzwaniu.
Mięso powinno spędzić odpowiednią ilość czasu na grillu w relatywnie niskiej temperaturze, aby było soczyste i kruche. Mięso słabej jakości łatwo jednak przesuszyć, albo sprawić, że będzie twarde. Grillujący muszą się zatem uzbroić w cierpliwość. Przykładem mogą być odbywające się w całym kraju konkursy, w których to uczestnicy – tak szefowie kuchni, jak i amatorzy – rywalizują w przygotowaniu najsmaczniejszego dania z grilla. Często taki proces zajmuje całą noc. Aby stanąć w szranki z najlepszymi, a efekt był najlepszy z możliwych, należy wybierać produkty wysokiej jakości, takiej, jak europejskie mięso. Efektem jest danie tak delikatne, że rozpływa się w ustach.
Sezon na barbecue w USA zaczyna się wraz z końcem maja, a pikuje w Dniu Niepodległości na początku lipca. Jesienny spadek temperatury, powoduje pozostawienie grilla się za oknem, albo wwiezienie go do garażu, aby mógł spokojnie wyczekiwać na kolejne miesiące świetności. Przez ten czas entuzjaści ogrodowych przyjęć mają możliwość zatęsknić za niesionym przez dym zapachem soczystych żeberek. Na szczęście, sezon na wysokiej jakości europejską wieprzowinę i wołowinę trwa cały rok i nie trzeba żegnać się z tym smakiem.
